وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
محدودۀ همسایگی
دیدگاه عالمان دربارۀ محدودۀ شرعی همسایگی متفاوت است؛ مثلاً در این باره گفته شده است که:
- محدودۀ همسایگی ۴۰ منزل از هر طرف است؛ این سخن از أمّ المؤمنین عایشهل و نیز از زهری و اوزاعی رحمهما الله نقل شده است؛
- از هر طرف، ۱۰ منزل را شامل می‌شود؛
- کسی که صدا و درخواست انسان را بشنود، همسایه به شمار می‌رود. این سخن، از سیّدنا علیس نقل شده است؛
- همسایه کسی است که منزلش متّصل به منزل انسان و همراه و همنشین آدمی باشد؛
- کسانی که با یکدیگر در یک مسجد نماز می‌خوانند، همسایۀ همدیگرند.
قول صحیح -والله أعلم- این است که محدودۀ همسایگی براساس عُرف تعیین گردد؛ یعنی هرکس که در عُرف مردم، همسایه به شمار رود، همان فرد همسایۀ انسان است.[۱]
[۱]– نک: جامع العلوم والحکم، ابن رجب حنبلی، ج ۱، ص ۴۳۷؛ فتح الباری، ابن حجر، ج ۱۰، صص ۴۵۵- ۴۶۱٫