محبت رسول الله

عنْ أَنَسٍ، أن رسول الله صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «لاَ یُؤْمِنُ أَحَدُکُمْ، حَتَّى أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ وَلِدِهِ وَوَالَدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ».

از انس روایت است که پیامبر خدا فرمود: «هیچکس از شما مومن کامل نمی‎شود مگر آن که مرا از فرزند و پدر و از همه مردم بیشتر دوست بدارد». مسلم و بخاری روایت کرده‎اند.

 حدیث مذکور امور ذیل را به ما می‎آموزد:

۱- باید محبت پیامبر بر محبت خود انسان مقدم باشد.

۲- جان و مال را باید فدای پیامبر کرد، چون باید محبت او را بر جان و مال خود مقدم بداری.

۳- انسان باید سنّت رسول خدا را یاری نماید و برای این کار جان و مال و تمام توانایی‌هایش را مبذول بدارد؛ چون این‌ها از کمال محبت رسول خدا هستند؛ و بر این اساس است که بعضی از علما در مورد «ان شانئک هو الابتر» [الکوثر: ٣] گفته‎اند: یعنی کسی که با تو دشمنی و کینه دارد دم بریده است؛ و گفته‎اند: همچنین هرکسی با شریعت ایشان دشمنی و کینه داشته باشد، دم بریده و ناقص است و در او خیری نیست.

۴- محبتی که از روی دلسوزی و مهربانی و برای اکرام و بزرگداشت باشد جایز است؛ چون پیامبر فرمود: «تا وقتی مرا از فرزند و پدر و مادر و… بیشتر دوست نداشته باشد»؛ پس اصل محبت را تائید نموده است و این یک امر طبیعی است که کسی آن¬را انکار نمی‌کند.

۵- باید سخن پیامبر را بر سخن همه مردم مقدم بدارد؛ چون این مساله یکی از لوازم دوست داشتن پیامبر بیش از همه مردم است. حتی باید سخن پیامبر را بر سخن خودش مقدم بدارد؛ به عنوان مثال کسی چیزی می‎گوید که آن¬را دوست دارد یا عملی را انجام می‎دهد، مردی آمده و به وی می‎گوید: این سخن یا کارتان با سخن پیامبر مخالف است؛ در این حالت اگر انسان پیامبر را از خودش بیشتر دوست داشته باشد، سخن او را ترجیح می¬دهد و سخن یا کاری را که دوست ‎دارد به خاطر اطاعت از پیامبر رها می‎کند و این نشانه مقدم داشتن محبت پیامبر بر محبت خود می¬باشد؛

 علامه ابن عثیمین در قول المفید (۵۱/۲)