وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
محبت با صحابه رضى الله عنهم نشانه دین و ایمان و بغض با ایشان نشانه کفر و طغیان است
صحابه نیکوکارترین این امت هستند از روی قلب و عمیق ترین آنها هستند از روی علم و کمترین آنها هستند از روی تکلف و پابرجاترین امت هستنداز روی هدایت.
چنانچه که ابن مسعود رضى الله عنه فرمودند:” محبت با صحابه رضى الله عنه سنت است و دعا برای آنان قربت است و اقتدا به آنان وسیله است و گرفتن آثار آنان فضیلت است”.
خداوند متعال در قرآن کریم فرمودند :
” والسابقون الاولون من المهاجرین والانصار والذین اتبعوهم باحسان رضی الله عنهم و رضوا عنه و اعدلهم جنات تجری تحتها الانهار خالدین فیها ابدا ذلک الفوز العظیم”(توبه ۱۲).
حضرت ابو هریره رضى الله عنه می فرمایند پیامبر صلى الله علیه و سلم فرمودند:” صحابه مرا دشنام ندهید صحابه مرا دشنام ندهید قسم به ذاتی که نفسم در دست اوست اگر یکی از شما به اندازه کوه احد طلا در راه خدا انفاق کند به اندازه یک پیمانه و حتی نصف پیمانه آنها نیز نمی شود” (رواه البخاری و المسلم).
ابن مسعود رضى الله عنه فرمود:” خداوند متعال به قلبهای بندگان نظر افکند و قلب محمد صلى الله علیه و سلم را از جمله بهترین قلوب بندگان یافت پس آنرا برای خود برگزید و او را به عنوان رسولش به نزد بندگان فرستاد سپس دوباره به قلوب بندگانش نظر افکند و قلبهای اصحاب محمد صلى الله علیه و سلم را جزء بهترین قلوب یافت پس آنان را نیز وزیرانی برای پیامبرش صلى الله علیه و سلم قرار داد که از دیینش حفاظت کنند و به خاطر آن بجنگند”.
امام احمد رحمه الله در مورد کسی که حضرت ابوبکر و عمر و عایشه (رضوان الله تعالی علیهم اجمعین) را دشنام دهد سوال کرده شدند که حکمشان چیست؟ فرمودند: ” گمان نمی کنم که آنها مسلمان باشند”.
امام مالک رحمه الله فرمودند: “کسی که یکی از اصحاب محمدصلى الله علیه و سلم را یا حضرت ابوبکر رضى الله عنه یا عمر رضى الله عنه یا عثمان رضى الله عنه یا معاویه و یا عمروبن عاص رضى الله عنه را دشنام دهد اگر بگوید که آنان بر گمراهی و کفر بودند حکمش این است که باید کشته شود”.
شیخ محمد بن عبد الوهاب فرمودند: ” کسی که آنان را دشنام دهد و ناسزا بگوید از دستور خداوندی سرپیچی کرده است چرا که خداوند متعال دستور به اکرام آنان داده است و کسی که نسبت به آنها عقیده بدی داشته باشد بر خداوند متعال دروغ بسته است چرا که خداوند متعال کمال و فضیلت آنها را بیان نموده است و تکذیب کننده آن کافر محسوب می شود به خصوص کسی که بر ام المومنین عایشه صدیقه رضى الله عنه دروغ و افتراء ببندد قرآنی را تکذیب کرده است که برائت ایشان را اعلام کرده است پس تکذیب این شخص مساوی با کفر است و واقع شدن در این موضوع تکذیبی برای ایشان است همچنین عایشه رضى الله عنه همسر پیامبر صلى الله علیه و سلم است و شک داشتن در مورد ایشان نقصی برای ایشان است و لطمه وارد کردن برای شخصیت ایشان کفر است.