«مثال هم‌نشین صالح و هم‌نشین بد، مانند دارنده‌ی مشک و دمنده‌ی کوره‌ی آهن‌گر است

«إِنَّمَا مَثَلُ الْجَلِیسِ الصَّالِحِ، وَالْجَلِیسِ السَّوْءِ، کَحَامِلِ الْمِسْکِ، وَنَافِخِ الْکِیرِ، فَحَامِلُ الْمِسْکِ: إِمَّا أَنْ یُحْذِیَکَ، وَإِمَّا أَنْ تَبْتَاعَ مِنْهُ، وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ مِنْهُ رِیحًا طَیِّبَهً، وَنَافِخُ الْکِیرِ: إِمَّا أَنْ یُحْرِقَ ثِیَابَکَ، وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ مِنْهُ رِیحًا خَبِیثَهً».^[۱]

«مثال هم‌نشین صالح و هم‌نشین بد، مانند دارنده‌ی مشک و دمنده‌ی کوره‌ی آهن‌گر است؛ دارنده‌ی مشک، یا از آن به تو می‌بخشد، یا آن‌را از او می‌خری، یا از او بوی خوشی را استشمام می‌کنی؛ اما دمنده‌ی کوره، یا لباست را می‌سوزاند، یا از او بوی ناخوشی استشمام می‌کنی».

[۱]– مسلم، ۴۷۶۲٫