پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم میفرماید:
«مَثَلُ المُؤْمِنِ الَّذِی یَقْرَأُ القُرْآنَ کَمَثَلِ الأُتْرُجَّهِ، رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطَعْمُهَا طَیِّبٌ، وَمَثَلُ المُؤْمِنِ الَّذِی لاَ یَقْرَأُ القُرْآنَ کَمَثَلِ التَّمْرَهِ، لاَ رِیحَ لَهَا وَطَعْمُهَا حُلْوٌ، وَمَثَلُ المُنَافِقِ الَّذِی یَقْرَأُ القُرْآنَ مَثَلُ الرَّیْحَانَهِ، رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطَعْمُهَا مُرٌّ، وَمَثَلُ المُنَافِقِ الَّذِی لاَ یَقْرَأُ القُرْآنَ کَمَثَلِ الحَنْظَلَهِ، لَیْسَ لَهَا رِیحٌ وَطَعْمُهَا مُرٌّ».[۱]
«مثال مؤمنی که قرآن را میخواند مثل ترنج است که هم خوشبو است و هم خوشمزه، و مثال مؤمنی که قرآن را نمیخواند مانند خرما است که بویی ندارد و طعم آن شیرین و خوشمزه است و مثال منافقی که قرآن میخواند مثل ریحان که خوشبو است و تلخ مزه است و مثال منافقی که قرآن را نمیخواند مثل حنظل (هندوانهی ابوجهل) است که بیبو است و تلخ مزه».
[۱]– بخاری، ۵۰۰۷ و مسلم، ۱۳۲۸٫