۲- خداوند متعال میفرماید: ﴿وَإِن کُنَّ أُوْلَٰتِ حَمۡلٖ فَأَنفِقُواْ عَلَیۡهِنَّ حَتَّىٰ یَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّۚ﴾ [الطلاق: ۶]، «اگر آنان باردار بودند، تا وقتی که وضع حمل میکنند خرج و نفقهی آنان را بدهید». این آیهی کریمه، با دلالتِ عبارت، بر وجوب نفقه به زن مطلقهای دلالت دارد که طلاق باین داده شده و حامله است. آیه، با مفهومِ مخالفِ خود، بر منتفیشدن این حکم در صورت حاملهنبودنِ زن دلالت میکند.
مقاله پیشنهادی
خیار(داشتن اختیار در معامله)
حکمت مشروعیت داشتن اختیار در معامله داشتن حق اختیار در معامله از محاسن اسلام است؛ …