۱- نیکوکارند.
۲- قسمتی از شب را به عبادت مشغولند.
۳- و کثرت عبادتها آنها را مغرور نمیساخت بلکه به تناسب بندگیشان بر خوف و خشیت آنها میافزود و در سحرگاهان برای گناهانشان طلب آمرزش میکردند.
۴- بیبهره «آنکه محتاج و تنگدست است اما سؤال نمیکند» ایشان از مال خود علاوه بر ذکات بخشی را برای سائلین و محتاجان مقرر کرده بودند.
﴿ٱلۡأَتۡقَى ١٧ ٱلَّذِی یُؤۡتِی مَالَهُۥ یَتَزَکَّىٰ ١٨﴾ [اللیل: ۱۷-۱۸].
«و پاک رفتارتر[ین مردم] از آن دور داشته خواهد شد: همان که مال خود را میدهد [برای آنکه] پاک شود».