مؤمن متصف به هدایت، درخواست هدایت می کند

اگر سؤال کنند، مؤمن که خود متصف به هدایت است، چرا در هر وقت و هر نماز درخواست هدایت می کند؟ آیا این درخواست از باب تحصیل حاصل است یا خیر؟

پاسخ منفی است، چون اگر بنده شب و روز نیاز به هدایت و راهنمایی نمی داشت، قطعاً پروردگار او را به چنین درخواستی راهنمایی نمی کرد، و چون بنده در هر وقت و هر حالت محتاج است که پروردگار او را بر هدایت ثابت قدم و راسخ بدارد و بر بینش و هدایت او بیفزاید و بر آن دوام داشته باشد…

چرا که بنده برای خود مالک هیچ نفع و ضرری نیست، مگر آنچه الله بخواهد، لذا پروردگار متعال بنده را راهنمایی می کند تا در هر لحظه از الله بخواهد که او را یاری، ثبات و توفیق دهد و نیک بخت کسی است که توفیق دعا و سوال نصیب او شود چون پروردگار ضمانت کرده است که دعای دعاکننده، بویژه فرد گرفتار و نیازمند را در طول شبانه روز اجابت می کند و می فرماید:

{یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا آَمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ}

(ای کسانی که ایمان آوردید، به الله و پیامبرش و کتابی که نازل کرده و کتابهایی که بیش از او نازل کرده است، ایمان [حقیقی] بیاورید). «نساء/۱۳۶»

در این آیه الله به مؤمنان دستور می دهد که ایمان بیاورند، بدون تردید این از باب «تحصیل حاصل» نیست، چون منظور ثبات و استمرار و دوام بر اعمال و رفتار مشخص است وپروردگار با بیانی آمرانه خطاب به بندگان مؤمنش می فرماید که بگویند:

{رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ (۸)

(پروردگارا، دل هایمان را بعد از آن که هدایت مان کردی [از راه حق] منحرف مگردان و از نزد خود رحمتی بر ما ببخش، که تو بسیار بخشنده ای). «آل عمران/۸»