مؤمن، برادر مؤمن است

«الْمُؤْمِنِینَ فِی تَوَادِّهِمْ، وَتَرَاحُمِهِمْ، کَمَثَلِ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَکَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى».[۱]

«مؤمنان، در مؤدت و دلسوزی و محبت‌شان به همدیگر، همچون یک کالبد واحد هستند که هرگاه عضوی از آن به رنج آید، دیگر عضوها را نیز قرار نمی‌ماند و به خاطر آن عضو شب زنده‌داری می‌کنند و درد می‌کشند».

و «وَالْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ لَا یُظْلِمُهُ وَلَا یَسْلُمُهُ».[۲]

«مؤمن، برادر مؤمن است نه ستم به او روا می‌دارد و نه وی را مورد سرزنش قرار می‌دهد».

و «لَا یُؤْمِنُ أَحَدُکُمْ حَتَّى یُحِبَّ لِأَخِیهِ مَا یُحِبُّ لِنَفْسِهِ».[۳]

«ایمان یک شخص محقق نمی‌گردد تا آنگاه که برای برادر دینی‌اش هم همان چیزی را دوست داشته باشد که برای خویش دوست می‌دارد».

[۱]– صحیح مسلم (۲۵۸۶).

[۲]– صحیح بخاری (۶۹۵۱).

[۳]– صحیح مسلم (۴۵).