لعنت فرستادن بر افرادی هم مستحق آن نیستند از گناهان کبیره می باشد

در حدیث صحیح از پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  روایت است که فرمود: «لَعْنُ الْمُؤْمِنِ کَقَتْلِهِ» بخاری۶۱۰۵ ، و مسلم ۱۱۰٫ یعنی: «لعنت فرستادن بر مؤمن مانند کشتن اوست »
 پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  در حدیثی دیگر می فرماید: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ کُفْرٌ» بخاری ۴۸ ، مسلم ۶۴٫ یعنی:«ناسزا گفتن به مسلمان فسق و جنگ با او کفر است»

پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  می فرماید: «لَا یَکُونُ اللَّعَّانُونَ شُفَعَاءَ وَلَا شُهَدَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ» مسلم  ۲۵۹۸٫ یعنی:«نفرین کنندگان در روز قیامت شفاعت کننده و گواه قرار نمی گیرند».
بنابراین لعنت فرستادن مومنی به صورت تعیین (یعنی مستقیما یک شخص خاص را لعنت فرستادن) به هیچ وجه جایز نیست.

و دلیل دیگر حرام بودن فرستادن لعنت به صورت معین حدیثی صحیح است:

عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رضی الله عنه: أَنَّ رَجُلاً عَلَی عَهْدِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم کَانَ اسْمُهُ عَبْدَاللَّهِ، وَکَانَ یُلَقَّبُ حِمَارًا، وَکَانَ یُضْحِکُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم ، وَکَانَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم قَدْ جَلَدَهُ فِی الشَّرَابِ، فَأُتِیَ بِهِ یَوْمًا فَأَمَرَ بِهِ فَجُلِدَ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ: اللَّهُمَّ الْعَنْهُ مَا أَکْثَرَ مَا یُؤْتَی بِهِ، فَقَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم: «لا تَلْعَنُوهُ، فَوَاللَّهِ مَا عَلِمْتُ إِنَّهُ یُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ». (بخاری:۶۷۸۰)

ترجمه: عمر بن خطاب رضی الله عنه می گوید: در زمان نبی اکرم صلی الله علیه وسلم مردی بنام عبدالله که ملقببه حمار بود، وجود داشت. او رسول الله صلی الله علیه وسلم را می خنداند. ایشان او را بخاطر شراب خواری، حد زده بود. روزی، همین شخص را (بخاطر شراب خواری) نزد رسول خدا صلی الله علیه وسلم آوردند. پیامبراکرم صلی الله علیه وسلم دستور داد تا او را حَد بزنند. یکی از حاضران گفت: خدایا! او را لعنت کن. چقدر شراب میخورد. نبی اکرم صلی الله علیه وسلم فرمود: «او را لعنتنکنید. بخدا سو گند تا جاییکه من می دانم او خدا و رسولش را دوست دارد».
اما لعنت فرستادن بصورت عام (نه معین) به دسته ای از مسلمانان که مرتکب بعضی از گناهان شده اند که بخاطر آن مستحق لعنت شده اند رواست.
مثلا پیامبر صلی الله علیه وسلم مردانی که خود را به شکل زنان درمیآورند لعنت کرده اند : « لَعَنَ الرسول صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ المُتَشَبِّهِینَ مِنَ الرِّجَالِ بالنِّساءِ» یعنی:«پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  مردانی را که خود را همانند زنان قرار می دهند لعنت کرده است.»بخاری(۵۸۸۵).

و یا پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  زنی را که عمل وصل موها را انجام می دهد و زنی را که از دیگران می خواهد این عمل را برایش انجام دهند و زنی که موهای صورت زنان را می گیرد و زنی که موهای صورتش گرفته می شود و زنی که خالکوبی می کند و آنکه خالکوبی می شود را لعنت کرده است. (بخاری(۴۸۸۴) و مسلم (۲۱۲۲-۲۱۲۵)) .
و نیز از پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم روایت است:«أنهلَعَنَ الْوَاشِمَاتِ وَالْمُسْتَوْشِمَاتِ، وَالْمُتَنَمِّصَاتِ، وَالْمُتَفَلِّجَاتِ لِلْحُسْنِ الْمُغَیِّرَاتِ لِخَلْقَ اللَّهِ و قَالَ: مَا لِی لَا أَلْعَنُ مَنْ لَعَنَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ »
«لعنت خدا بر زنان خالکوب و زنانی که تقاضای خالکوبی می کنند و لعنت خدا بر زنانی که موهای چهره و ابرو را دور می کنند…»
در اینصورت گفتن لفظ” لعنت بر کسانیکه موی ابرویشان را برمی دارند” جایز است. ولی نبایستی بصورت مشخص به یک شخصی که موی ابرویش را کنده است لعنت فرستاد.
دوم) لعنت فرستادن به کافران:
چنانکه شخص کافر در حال حیات باشد، در اینصورت فرستادن لعنت بر وی جایز نیست. دلیل این امر مربوط است به شان نزول آیه ۱۲۸ آل عمران  است .

که می فرماید:« لَیْسَ لَکَ مِنَ الأَمْرِ شَیْءٌ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ أَوْ یُعَذَّبَهُمْ» آل عمران ۱۲۸٫ یعنی: این کارها در اختیار تو نیست‏ یا [خدا] بر آنان می‏بخشاید یا عذابشان می افزاید