لزوم پیدایش افراد زنده برای احیاء مذهب

در حقیت هیچ آیینی زنده نمی‌ماند و خصوصیات خویش را تا مدّت طولانی نمی‌تواند محفوظ نگه دارد و تغییرات زمانی را جلوگیری کند، مگر اینکه در آن یکی پس از دیگری افرادی پیدا شوند که از نظر یقین غیر عادی، روحانیت، بی‌غرضی، ایثار و صلاحیت‌های والای فکری و قلبی خویش، در این تن مرده روح تازه‌ای بدمند و در میان پیروانش اعتماد جدید، جوش و قوت عمل پیدا کنند.

نیازهای زندگی بشر هر دم خود جدید هستند، درخت مادیت همیشه سرسبز است، نهضت نفس‌پرستی و آیین وی را در حقیقت هیچ لزومی برای تجدید حیات نیست، زیرا تشویق کنندگان و عوامل تحریک کننده بر این تفکر در هر قدم موجودند، به هر حال تاریخ اسلام از داعیان پرجوش و مجددان تلاشگر خود، هیچ زمانی خالی نبوده است، کسانی که جوانی و شادابی آن را و دعوتش را هنوز زنده نگه داشته‌اند.

تا زمانی که حریفش با نیرو و زندگی جدیدی وارد میدان نشود و گاه بیگاه به تدریج احیاء و تجدید نشود، در مقابل مادیت تازه نفس، زنده ماندن بسیار مشکل است.