از ابوذر رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
“تَبَسُّمُکَ فِی وَجْهِ أَخِیکَ لَکَ صَدَقَهٌ، وَأَمْرُکَ بِالمَعْرُوفِ وَنَهْیُکَ عَنِ المُنْکَرِ صَدَقَهٌ، وَإِرْشَادُکَ الرَّجُلَ فِی أَرْضِ الضَّلَالِ لَکَ صَدَقَهٌ، وَبَصَرُکَ لِلرَّجُلِ الرَّدِیءِ البَصَرِ لَکَ صَدَقَهٌ، وَإِمَاطَتُکَ الحَجَرَ وَالشَّوْکَهَ وَالعَظْمَ عَنِ الطَّرِیقِ لَکَ صَدَقَهٌ، وَإِفْرَاغُکَ مِنْ دَلْوِکَ فِی دَلْوِ أَخِیکَ لَکَ صَدَقَهٌ”.
“لبخند تو در روی برادرت برای تو صدقه است، و امر به معروف و نهی از منکر نمودنِ تو صدقه است، و راهنمایی کردن شخصی که در سرزمینی (بی نشانه) راه را گم کرده، صدقه است، و راه نشان دادن (وکمک کردنِ) تو به شخص نابینا برای تو صدقه است، و سنگ و خار و استخوان را از راه دور کردن برای تو صدقه است، و از سطل خود آب را در سطل برادرت ریختن صدقه است”.
(روایت ترمذی، و آلبانی آن را صحیح دانسته).