لباس عروسی (روپوش شادی)

لباس عروسی رؤیای هر دختری است و در اینکه زن مسلمان درصورت داشتن تمکن مالی و پرهیز از اسراف در بهای آن برای جشن عروسی اش لباس مخصوصی را داشته باشد اشکالی وجود ندارد. چرا که این مناسبتی بزرگ برای عروس و داماد می باشد و زن آن را فقط برای جشن عروسی اش می پوشد و سپس آن را در کمد لباسش به عنوان یادگاری نگاهداشته و ممکن است طی سالها کهنه و فرسوده شود و روی آن غبار بگیرد، حتی بعضی زنان آن را به خوبی به کار گرفته و درصورتی که آن را برای شوهرشان و در مناسبات خاص نپوشند از آن برای دختران کوچک شان لباس عروسی می دوزند.

در برخی جوامع لباس عروسی را کرایه می کنند و یا از یکی از دوستان عروس به امانت می گیرند، این کار هم اشکالی ندارد. با توجه به آن که حضرت عایشه رضی الله عنها در شب ازدواجش با پیامبر صلی الله علیه و سلم گردنبندی را از حضرت اسماء رضی الله عنها امانت گرفته بود. [بخاری] به خاطر حفظ شرم و حیای عروس بهتر است که لباس عروس تا حد امکان متین و پوشاننده باشد. لیکن درصورتی که عروس بین زنان نشسته باشد و از دیده نشدن خود بوسیله ی مردان نامحرم مطمئن باشد می تواند بخشهایی از زینت هایش مانند گیسو و قسمتی از بازوهایش را آشکار سازد و نیز می تواند از لوازم آرایش و عطر و ادکلن نیز استفاده نماید.