خداوند، پیامبر و مؤمنان علم بدون عمل را مذموم دانستهاند. خداوند ـ تعالی ـ میفرماید: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَ تَفْعَلُونَ﴾. (الصف: ۲): (ای مؤمنان چرا [به دیگران] سخنی را میگویید که خودتان مطابق آن عمل نمیکنید.
* اگر سخنی را بگویید، اما به آن عمل نکنید موجب کینه و خشم شدید پروردگار خواهد شد). ابوهریره -رضی الله عنه- میگوید: (علمی که بدان عمل نمیشود، همانند گنجی است که در راه خدا انفاق نمیشود). فضیل (رحمه الله) می گوید: (عالم همچنان جاهل باقی میماند تا اینکه به آنچه فرا گرفته است، عمل نماید)، مالک بن دینار (رحمه الله) میگوید: (فردی را میبینی که در سخن گفتن هیچ اشتباهی ندارد، اما اعمال او همه خطا و اشتباه است).