قیمت تو،بهشت است…

دکتر عائض القرنی
ترجمه: محمدگل گمشادزهی

از دوستان خدا باش تا خوشبخت شوی؛ خوشبخت‌ترین مردم، کسی است که بالاترین هدف خود را محبت خداوند قرار داده است. چه زیبا می‌فرماید: «یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ» (مائده:۵۴) «خدا، آنها را دوست می‌دارد و آنها، خداوند را دوست می‌دارند».

یکی از مفسرین می‌گوید: اینکه می‌گوید: آنها، خدا را دوست می‌دارند، عجیب نیست؛ بلکه عجیب، این است که می‌گوید: او، آنها را دوست می‌دارد….
شاعر می‌گوید:
نفسی التی تملک الأشیاء ذاهبه
فکیف أبکی علی شئ إذا ذهبا
«خودم که صاحب چیزها هستم، از بین می‌روم؛ پس چگونه به خاطر از دست دادن چیزی گریه کنم»؟
دنیا با تمام طلا، نقره، مقامها، کاخها و قصرهایش، ارزش یک قطره اشک را ندارد. در سنن امام ترمذی از پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- روایت شده که فرموده است: « الدنیا ملعونهٌ ، ملعونٌ ما فیها إلا ذکْر اللهِ، وما والاه، وعالماً ومتعلَّماً؛ دنیا و آنچه که در دنیا است، ملعون هستند به جز ذکر خدا و آنچه که به آن نزدیک و شبیه است و دانشمند و دانش‌آموز. »
متاع و داراییهای دنیا، فقط امانتهایی هستند که مدتی در اختیار ما می‌باشند. لبید، می‌گوید:
وما المالُ والأهلون إلا ودِیعهٌ
ولابدَّ یوماً أنْ تُردَّ الودائعُ
«مال و خانواده، امانتهایی بیش نیستند و امانتها باید روزی برگردانده شوند»
ثروتهای هنگفت، املاک و ماشینها، یک لحظه هم زمان مرگ انسان را به تأخیر نمی‌اندازند. حاتم طایی می‌گوید:
لعَمْرُکَ ما یُغنی الثَّراءُ عن الفتى
إذا حشرجتْ یوماً وضاق بها الصَّدْرُ
«سوگند می‌خورم آنگاه که مرگ فرا می‌رسد و نفس به آخر می‌آید، ثروت و دارایی، برای انسان هیچ کاری نمی‌کند»
حکما گفته‌اند: به هر چیزی ارزش و جایگاه معقول آن را بده؛ دنیا و آنچه در آن است، ارزش مؤمن را ندارد؛ «وَمَا هَذِهِ الْحَیَاهُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ» (عنکبوت:۶۴) «و زندگانی دنیا، سرگرمی و بازیچه‌ای بیش نیست»
حسن بصری می‌گوید: هیچ چیزی جز بهشت را ارزش و بهای خود مدان؛ وجود مؤمن، گرانبهاست، اما برخی آن را ارزان می‌فروشند. کسانی که به خاطر از دست دادن دارایی، نابودی خانه و آتش گرفتن اتومبیل خود بی‌صبری می‌کنند و بر عکس، به خاطر نقص ایمان و گناهان و کوتاهی‌های خود در عبادت پروردگار، تأسف نمی‌خورند، خواهند دانست که آنها به اندازه نوحه و گریه‌ای که برای دنیا سر داده و به خاطر گناهان تأسف نخورده‌اند، در اشتباه بوده و کار نابجایی کرده‌اند؛ چراکه قضیه، قضیه ارزشها، جایگاهها و مسئولیت‌هاست. «إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَهَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا» (انسان:۲۷) «بی‌گمان اینها، دنیا را دوست دارند و روز دشوار و سخت (آخرت) را ترک می‌کنند»

محبت واقعی
از دوستان خدا باش تا خوشبخت شوی؛ خوشبخت‌ترین مردم، کسی است که بالاترین هدف خود را محبت خداوند قرار داده است. چه زیبا می‌فرماید: «یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ» (مائده:۵۴) «خدا، آنها را دوست می‌دارد و آنها، خداوند را دوست می‌دارند». یکی از مفسرین می‌گوید: اینکه می‌گوید: آنها، خدا را دوست می‌دارند، عجیب نیست؛ بلکه عجیب، این است که می‌گوید: او، آنها را دوست می‌دارد. خداوند، ذاتی است که به بندگانش روزی می‌دهد، آنان را سرپرستی می‌نماید و سپس آنها را دوست می‌دارد؛ «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ» (آل عمران:۳۴) «بگو: اگر شما خدا را دوست دارید، پس از من پیروی کنید تا خدا، شما را دوست بدارد»
به برترین خصوصیت علی بن ابی طالب-رضی الله عنه- بنگر؛ همان خصوصیتی که همچون تاجی بر سر او می‌درخشد؛ منظورم فرموده پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- در مورد او می‌باشد که: «او، مردی است که خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش نیز او را دوست دارند»
یکی از اصحاب «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را دوست داشت و از این‌رو در هر رکعت نماز همین سوره را می‌خواند و آن را تکرار می‌نمود و دلش را با این سوره زنده می‌کرد. پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- به او فرمود: « حبُّک إیَّاها أدْخَلَکَ الجَنَّهَ؛ محبتت با این سوره، تو را وارد بهشت می‌کند»
چه زیباست دو بیت شعری که در گذشته در شرح حال یکی از علما می‌خواندم:
إذا کان حـب الهائمین من الوری
بلیـلی و سلمـی اللـب و العـقـلا
فمـاذا عسی أن یفعل الهائم الذی
سری قلبه شوقاً إلی العالم الأعلی
«وقتی محبت و عشق به لیلی و سلمی، عقل عاشقان سرگشته آنها را سلب می‌نماید، پس فردی که قلبش، مشتاق ملکوت اعلی است، چگونه خواهد بود»؟
«وَقَالَتِ الْیَهُودُ وَالنَّصَارَى نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُکُمْ بِذُنُوبِکُمْ» مائده:۱۸«یهودیان و نصاری، گفتند: ما، پسران و دوستان خدا هستیم؛ بگو: پس چرا شما را به خاطر گناهانتان عذاب می‌دهد»؟
عشق به یک زن، مجنون لیلی را کشت و قارون را محبت مال و دارایی، هلاک کرد و فرعون را محبت مقام، نابود نمود؛ اما حمزه و حنظله به خاطر محبت خدا و پیامبرش، کشته شدند؛ به راستی که چه تفاوت زیادی با هم دارند!