قیامت هیبتی فراگیر (۲)

در سرزمینی بسیار تاریک …
نوری که به همراه توست به اندازه ی ایمان توست …
و خورشید به اندازه ی یک میل بالای سر تو قرار دارد …
و هر شخص به اندازه ی اعمالش در عرق خود خواهد بود …
کوه ها
تبدیل به پنبه می شوند …
و به حرکت در می آیند …
و در هم کوبیده می شود؛ و به سرابی مبدل می گردند …
ستارگان از هم پاشیده می شود …
و آسمان شکافته می شود …
دریاها آتش گرفته, و خورشید تاریک می شود …
{إذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ (۱) وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ (۲) وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ (۳)}.
{یَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْراً * وَتَسِیرُ الْجِبَالُ سَیْراً} [الطور:۹ – ۱۰ ].
{فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ * وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ * وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ} [المرسلات: ۸–۱۰ ].
{وَیَسْأَلُونَکَ عَنْ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنسِفُهَا رَبِّی نَسْفاً * فَیَذَرُهَا قَاعاً صَفْصَفاً * لا تَرَى فِیهَا عِوَجاً وَلا أَمْتاً} [طه:۱۰۶ – ۱۰۷].