قضاوت و حمایت قانون؛ همیشه معیار برحق بودن نیست!

عَنْ أُمِّ سَلَمَهَ رضی الله عنها، زَوْجِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم سَمِعَ جَلَبَهَ خَصْمٍ بِبَابِ حُجْرَتِهِ، فَخَرَجَ إِلَیْهِمْ، فَقَالَ: «إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ، وَإِنَّهُ یَأْتِینِی الْخَصْمُ، فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ أَنْ یَکُونَ أَبْلَغَ مِنْ بَعْضٍ، فَأَحْسِبُ أَنَّهُ صَادِقٌ، فَأَقْضِی لَهُ، فَمَنْ قَضَیْتُ لَهُ بِحَقِّ مُسْلِمٍ، فَإِنَّمَا هِیَ قِطْعَهٌ مِنْ النَّارِ، فَلْیَحْمِلْهَا أَوْ یَذَرْهَا». (مسلم/۱۷۱۳)              
            
 ترجمه:
 از ام سلمه رضی الله عنها همسر گرامی ‌رسول ‏الله صلی الله علیه وسلم ؛ روایت است که روزی، رسول الله صلی الله علیه وسلم سر و صدایی جلوی خانه‌شان شنید. پس بیرون رفت و به آنها فرمود: «من هم بشری هستم (مانند شما). هرگاه، برای حل خصومتی نزد من می‌آیید، ممکن است یکی از شما در نطق (وسخن گفتن)، ماهرتر باشد و من به خیال اینکه راست می‏گوید، به نفع او قضاوت کنم؛ پس به هر کسی که من (این‌گونه) حق مسلمانی را بدهم، در واقع، قطعه‌ای از آتش را به او داده‌ام؛ حال او آزاد است که آنرا بردارد یا رهایش کند».