قضاوت

– یکی از کارهای بسیار سخت میزان کردن ترازوی عدالت با وزنه­ی قضاوت است.

دو کس هرگز نمی‌توانند، قضاوت نمایند؛ اوّلی: شخص بسیار عالم بخاطر ترس از خداوند متعال و دوّمی: شخص بسیار جاهل به خاطر عدم ترس از خداوند متعال.

– سه چهارم قضّات در آتش دوزخ قرار دارند و تنها یک قسمت از چهار قسمت به بهشت می‌روند.

امّا سه دسته که در دوزخ قرار می‌گیرند: ۱- کسی که در قضاوت ظُلم کند و بداند که ظلم کرده است، هرچند به عذاب وجدان نیز دچار گردد. ۲- کسی که حکم را اشتباهاً صادر نماید و نداند که اشتباهی بوده است مانند کسی است که در تاریکی مطلق تیراندازی می‌کند و به هدفی که نمی‌بیند، برخورد نکند. ۳- کسی که به حقّ حکم نماید و نداند که به حقّ حکم کرده است، او نیز وارد آتش می‌شود. ۴-  امّا کسی که حکم را حق صادر نماید و بداند که حقّ است وارد بهشت می‌شود.

قاضی نباید هنگام خشم، گرسنگی، تشنگی، خستگی، خواب آلودگی و شهوت قضاوت نماید چون امکان ایجاد نقص در حکمش بالا می‌رود. قاضی می‌تواند در شکایت فامیل‌ها، پرونده را به قضّات دیگر اِرجاع دهد تا از بلای عُطوفت نسبت به فامیل‌هایش در امان بماند.