قصاص ظلم و ستم

عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ عَنْ رَسُولِ اللَّهِﷺ قَالَ: «إِذَا خَلَصَ الْمُؤْمِنُونَ مِنَ النَّارِ، حُبِسُوا بِقَنْطَرَهٍ بَیْنَ الْجَنَّهِ وَالنَّارِ فَیَتَقَاصُّونَ مَظَالِمَ کَانَتْ بَیْنَهُمْ فِی الدُّنْیَا حَتَّى إِذَا نُقُّوا وَهُذِّبُوا أُذِنَ لَهُمْ بِدُخُولِ الْجَنَّهِ فَوَالَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ لأَحَدُهُمْ بِمَسْکَنِهِ فِی الْجَنَّهِ أَدَلُّ بِمَنْزِلِهِ کَانَ فِی الدُّنْیَا». (بخارى:۲۴۴۰)

از ابوسعید خدرے روایت است که رسول اللهﷺ فرمود:
«زمانے که مؤمنان از آتش:fire:، نجات پیدا مے کنند،
روے پلی بین بهشت و دوزخ
متوقف مے شوند و تقاص ظلم و ستمهایے را که در دنیا نسبت به یکدیگر روا داشته اند، پس مےدهند تا اینکه پاک و صاف شوند. آنگاه، به ایشان اجازه ورود به بهشت را مے دهند.

سوگند به ذاتے که جان محمد در دست اوست، هر یک از آنها، مَسکن اش
را در بهشت از منزلش در دنیا، بهتر مے شناسد».