قرآن کار با دست را ستوده و آن را نعمتی سزاوار شکر دانسته است:
﴿لِیَأۡکُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦ وَمَا عَمِلَتۡهُ أَیۡدِیهِمۡۚ أَفَلَا یَشۡکُرُونَ﴾ [یس: ۳۵]
«تا از میوۀ آن و [از] کارکرد دستهاى خودشان بخورند، آیا باز [هم] سپاس نمىگزارند؟!»
قرآن کار با دست را ستوده و آن را نعمتی سزاوار شکر دانسته است:
﴿لِیَأۡکُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦ وَمَا عَمِلَتۡهُ أَیۡدِیهِمۡۚ أَفَلَا یَشۡکُرُونَ﴾ [یس: ۳۵]
«تا از میوۀ آن و [از] کارکرد دستهاى خودشان بخورند، آیا باز [هم] سپاس نمىگزارند؟!»
الله متعال میفرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ یَتۡلُونَ کِتَٰبَ ٱللَّهِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰهَ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ سِرّٗا وَعَلَانِیَهٗ …