رسول خدا -صلى الله علیه وسلم- فرمودند: «وإذا استنصحکَ فانصَحْ له» (اگر برادر مسلمانت از تو درخواست نصیحت کرد، او را نصحیت کن).
نصیحت کردن، یکی دیگر از آدابی است که پیامبر اکرم -صلى الله علیه وسلم- آن را به ما آموزش داده است و یکی از شعارهای محبت، به شمار می رود. و واجب است که ما مسلمانان، یکدیگر را نصیحت کنیم.
رسول خدا -صلى الله علیه وسلم- می فرماید: «دین، نصیحت است». صحابه پرسیدند: برای چه کسی؟ فرمود: «برای خدا، کتاب خدا، رسول خدا و پیشوایان مسلمان و عموم آنها».
همچنین آن حضرت -صلى الله علیه وسلم- فرمود: «انصرْ أخاکَ ظالماً أوْ مظلوماً». (برادرت را چه ظالم باشد و چه مظلوم، یاری کن». صحابه گفتند: ای رسول خدا! اگر مظلوم باشد، به او کمک می کنیم. اما اگر ظالم بود، چگونه او را یاری کنیم؟ فرمود: «همین که او را از ظلم جلوگیری کنید، کمک و همکاری با اوست.
پس از آنجایی که عصمت، ویژه انبیا است و همه ی انسان های دیگر در معرض خطا و نسیان قرار دارند بر ما واجب است تا یکدیگر را نصیحت کنیم.
پس اگر مسلمانی دید که برادر مسلمانش در کار و یا یکی از رفتارهایش، مرتکب اشتباه شده است، باید نزد او برود و او را نصیحت کند و بداند که مردم، انسان ناصح را با دعا، محبت و برخورد خوب، استقبال می کنند.
علی بن ابی طالب -رضی الله عنه- می گوید: «مؤمنان ناصح اند و منافقان فریبکار».
خداوند در قرآن کریم روش دعوت پیامبران را یادآوری نموده که دعوت آنها بر نصیحت استوار بوده است. نوح -علیه السلام- می گوید: “أُبَلِّغُکُمْ رِسَالاتِ رَبِّی وَأَنْصَحُ لَکُمْ…” (اعراف: ۶۲) «پیام های پروردگارم را به شما می رسانم و شما را نصیحت می کنم».
و پیامبر خدا صالح -علیه السلام- به قومش می گوید: “یَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسَالَهَ رَبِّی وَنَصَحْتُ لَکُمْ…” (اعراف: ۷۹) «ای قوم! پیام پروردگارم را به شما رساندم و شما را نصحیت کردم».
مشاهده می کنیم که پیامبران، این بندگان برگزیده خداوند، راه نصیحت را در پیش گرفتند و ما هم باید اینگونه باشیم و بدانیم که هر کس، به گروهی شباهت داشته باشد، جزء آن گروه به شمار می رود.
آداب نصیحت:
نصیحت، آدابی دارد که عبارتند از:
۱- اخلاص،
۲- نرمی در گفتار،
۳- مخفیانه نصیحت کردن.
شاعری می گوید: ترید مهذباً لا عیب فیه … و هل عود یفوح بلا دخان
انسان وارسته ای می خواهی که هیچ عیبی نداشته باشد. آیا عودی سراغ داری که بوی خوش از آن برخیزد ولی دود نداشته باشد.
باید بدانیم که نصیحت کردن در خلوت، یکی از عادات رسول خدا -صلى الله علیه وسلم- بود. زیرا نصیحتی که در انظار عمومی انجام گیرد، باعث رسوایی می شود.
عمر رضی الله عنه- می فرماید: «خداوند ببخشاید کسی را که عیبهایم را به من هدیه دهد» و هنگامی که صحابه او را نصیحت می کردند، به سخنان آنان گوش فرا میداد.
و صلی الله علی سیدنا محمد و علی آله و صحبه و سلم
سبحان ربک رب العزه عما یصفون و سلام علی المرسلین و الحمد لله رب العالمین
ابن خفیف بیمار شد، وقتی صدای اذان را شنید گفت: مرا به مسجد ببرید،
به او گفتند:
بر خودت سخت مگیر،
فرمود:
اگر ( حی على الصلاه) را شنیدید و مرا در مسجد نیافتید، در قبرستان جویای من شوید.
قال ابن القیم رحمه الله /
ان لذه النظر الى وجه الله یوم القیامه تابعه للتلذذ بمعرفته و محبته فی الدنیا.
لذت نگریستن به صورت الله در روز قیامت ( در بهشت ) تابع لذت بردن از معرفت و شناخت او و دوست داشتن الله در دنیاست.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین