قرآن‌ را جزیی‌ از زندگیت‌ قرار‌ بده نه جزیی از اوقات فراغتت

الله متعال می فرماید:
{فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ}.
«بخوانید از قرآن، آن مقدار که برایتان میسر است» (مزمل/۲۰)

رمضان رفت و گذشت…
دیگر خبری از شور و شوق قرآن خواندن نیست، خانه ها دیگر صدای قرآن از آن بلند نمی شود و ما وقتی برای خواندن قرآن پیدا نمی کنیم نه اینکه ما وقت نداشته باشیم، بلکه سخت مشغول دنیا و برنامه های مجازی شده ایم و روزانه قرآن ها در طاقچه ها گرد و غبار می گیرد.

امـا یـادمـان رفـتـه!
این قرآن نیست که گرد و غبار می گیرد، بلکه دلهای ماست که گرد و غبار می گیرد، این دلهای ماست که روزانه تاریک‌ و تاریک‌تر می‌شود تا جایی که نوری در آن یافت نمی شود.

و فراموش نکنید:
با نخواندن و ترک کردن قرآن، این ما هستیم که عزیزی را از دست می دهیم و آن پاک شدن قرآن از حافظه ای ماست و این را بدانیم که:
”قرآن عزیز است و در ذهن کسی که او را عزیز نشمارد، باقی نمی ماند“.

رسول الله
صلی الله علیه وسلم-فرمودند:
«مواظبت کنید بر این قرآن، پس سوگند به ذاتی که جان محمد (صلی الله علیه وسلم) در دست اوست، که قرآن زودتر می گریزد (از اذهان) تا شتر در زانو بند آن (که هرگاه زانو بندش باز شود، با سرعت می گریزد)» (متفق‌الیه)