سورهی فاتحه
هرگاه بنده بگوید: شکر و سپاس خدا را سزا است. خدا میفرماید: بـندهام حمد و سـپاس مـرا بـجای آورد. و چـون بـنده بگوید: بــخشنده و مـهربان است، خدا میفرماید: بـندهام مـرا مـدح و ثـنا گفت. و چون بـنده بگوید: تنها تو را میپرستیم و تنها از تـو مـدد و یـاری میخواهیم. خدا میفرماید: این میان من و بـنده بـود و هر آنچه را که بندهام خواسـتار بـاشد از آن اوست. و چون بنده بگوید: مـا را بـه راه راست هـدایت فرما، راه آنان که بدیشان نعمت عطا فرمودهای، نه راه کسانی که بـر ایشــان خشــم گرفتهای، و نــه راه گمراهـان و سرگشتگان. خدا میفرماید: این به بندهام عطا میگردد. و هـرآنـچه را که بـندهام خواسـتار بـاشد، بـدو داده میشود.
شاید این حدیث صحیح بعد از آنکه از سیاق سوره، آنچه میبایست هویدا شود، روشن و آشکارگردید رازی از رازهایگزینش این سوره را برملا میدارد و روشن مینمایدکه چرا مسلمان باید در هر شبانه روز هفده بار آن را تکرار نماید، یا چنانچه مسلمان بخواهد به نماز ایستد و پروردگار را به یاری طلبد و با او به راز و نیاز پردازد، هر اندازه که خواست خدا باشد به تکرار این سوره پردازد.