رضامندی، به انسان آرامش و ثبات میبخشد و به دل، هنگام اضطراب و تردید، به وسیله وعده الهی و وعده پیامبرش، اعتماد میبخشد؛ بدین سان دل، با زبان حال میگوید: ﴿هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَصَدَقَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥۚ وَمَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِیمَٰنٗا وَتَسۡلِیمٗا ٢٢﴾ [الأحزاب: ۲۲] «این، آن چیزی است که خدا و پیامبرش به ما وعده دادهاند و خدا و پیامبرش راست گفتند و به آنها جز ایمان و تسلیم نیفزود».
ناخشنودی، باعث اضطراب و انحراف، بیثباتی و تردید و بیماری قلب میگردد و بدین ترتیب انسان، همواره آشفته، ناخشنود و سرکش میماند و با زبان حال میگوید: ﴿مَّا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ إِلَّا غُرُورٗا ١٢﴾ [الأحزاب: ۱۲] «خدا و پیامبرش، فقط به ما وعده فریب دادند»!
آنهایی که چنین دلهایی دارند، اگر حق به جانب آنها باشد، با یقین و درحالی که به آن تن میدهند، به سوی آن میآیند و اگر از آنها خواسته شود که حق کسی را بازپس دهند، روی برمی گردانند؛ اگر خیری به آنها برسد، آرام میگیرند و اگر فتنهای به آنان برسد، روی بر میتابند. چنین کسانی، دنیا و آخرت را از دست دادهاند. ﴿ذَٰلِکَ هُوَ ٱلۡخُسۡرَانُ ٱلۡمُبِینُ ١١﴾ [الحج: ۱۱] «این، زیان آشکار است».
رضامندی، آرامش را برای انسان به ارمغان میآورد؛ هیچ چیز برای انسان از آرامش سودمندتر نیست؛ هرگاه انسان آرامش مییابد، حالاتش نیز بهتر میشود و کارش، سامان میگیرد.
ناخشنودی، انسان را از آرامش دور مینماید. هرگاه آرامش، از وجود انسان بیرون برود، شادی و امنیت و زندگی خوب نیز از کوی حیاتش، رخت بر میبندد. آرامش، یکی از بزرگترین نعمتهای خدا بر بنده است که ثمره رضامندی از پروردگار هستی در تمام حالات میباشد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین