فضیلت کسی که خود می آموزد و به دیگران یاد می دهد

عَنْ أَبِی مُوسَ عَنِ النَّبِیِّ قَالَ: «مَثَلُ مَا بَعَثَنِی اللَّهُ بِهِ مِنَ الْهُدَى وَالْعِلْمِ کَمَثَلِ الْغَیْثِ الْکَثِیرِ أَصَابَ أَرْضًا، فَکَانَ مِنْهَا نَقِیَّهٌ، قَبِلَتِ الْمَاءَ، فَأَنْبَتَتِ الْکَلأَ وَالْعُشْبَ الْکَثِیرَ، وَکَانَتْ مِنْهَا أَجَادِبُ، أَمْسَکَتِ الْمَاءَ، فَنَفَعَ اللَّهُ بِهَا النَّاسَ، فَشَرِبُوا وَسَقَوْا وَزَرَعُوا، وَأَصَابَتْ مِنْهَا طَائِفَهً أُخْرَى، إِنَّمَا هِیَ قِیعَانٌ لا تُمْسِکُ مَاءً وَلا تُنْبِتُ کَلأً، فَذَلِکَ مَثَلُ مَنْ فَقُهَ فِی دِینِ اللَّهِ وَنَفَعَهُ مَا بَعَثَنِی اللَّهُ بِهِ فَعَلِمَ وَعَلَّمَ، وَمَثَلُ مَنْ لَمْ یَرْفَعْ بِذَلِکَ رَأْسًا وَلَمْ یَقْبَلْ هُدَى اللَّهِ الَّذِی أُرْسِلْتُ بِهِ». (بخارى:۷۹)

ترجمه: از ابو موسی اشعری روایت است که رسول الله صلی الله علیه وآله وسلمفرمود:

«مثال علم و دانشی که خداوند مرا با آن مبعوث گردانیده، مانند بارانی است که تند و تیز می‏بارد. زمینی که صاف و هموار باشد.
آن آب را در خود جذب می‏کند.
سپس در آن زمین، گیاه و دانه می‏روید.
و زمینی که سخت است، آب را بر روی خود نگاه می‏دارد.
و خداوند، بوسیله آن آب به بندگانش نفع می‏رساند و بندگان الله از آن آب می‏نوشند و به دیگران نیز می‏نوشانند و کشت و زرع خود را نیز آبیاری می‏کنند.
و بارانی که در شوره زار ببارد، نه آب را در خود نگه میدارد و نه گیاهی می رویاند.
این زمین، مثال کسی است که به احکام الهی، توجهی نکرده و اهمیتی نداده است.و هدایت و رهنمودهایی را که من به ارمغان آورده‏ام، قبول نکرده است».