فضیلت و پاداش بیماری که خدا را سپاس و ستایش می‌گوید

امام مالک، «الموطأ» باب: [مَا جَاءَ فِی فَضْلِ الْمَرِیْض]

۲۰۶- «عَنْ عَطَاءِ بْنِ یَسَارٍ، قَالَ: إِذَا مَرِضَ الْعَبْدُ بَعَثَ اللَّهُ تَعَالَى إِلَیْهِ مَلَکَیْنِ، فَقَالَ: اُنْظُرُوا مَاذَا یَقُولُ لِعُوَّادِهِ؟ فَإِنْ هُوَ إِذَا جَاءُوهُ حَمِدَ اللَّهَ، وَأَثْنَى عَلَیْهِ، رَفَعَا ذَلِکَ إِلَى اللَّهِ جل جلاله – وَهُوَ أَعْلَمُ – فَیَقُولُ: لِعَبْدِی عَلَیَّ إِنْ تَوَفَّیْتُهُ أَنْ أُدْخِلَهُ الْجَنَّهَ، وَإِنْ أَنَا شَفَیْتُهُ، أَنْ أُبْدِلَ لَهُ لَحْمًا خَیْرًا مِنْ لَحْمِهِ، وَدَمًا خَیْرًا مِنْ دَمِهِ، وَأَنْ أُکَفِّرَ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ».

206. «از عطاء بن یسار روایت شده است که گفت: هرگاه بنده [ی خدا] بیمار شود، خداوند دو فرشته را به سویش می‌فرستد [و به آنان] می‌فرماید: بنگرید [و ببینید] که به عیادت‌کنندگانش چه می‌گوید؟ پس [وقتی عیادت‌کنندگان پیش او می‌آیند]، خدا را حمد می‌گوید و او را سپاس و ستایش می‌کند، کلام بیمار را نزد خدای متعال می‌برند و خدا -که از همه کس به احوال بندگانش آگاه‌تر است- می‌فرماید: برای بنده‌ام بر عهده‌ی من باشد که اگر جان او را گرفتم، او را وارد بهشت کنم و اگر او را شفا دادم، گوشت و خونش را عوض کنم و بهتر از آن را به او ببخشم (جان دوباره به او ببخشم) و این که گناهانش را پاک کنم»^([۱]).

[۱]– نکته: راوی حدیث، صحابه نیست و در حدیث اشاره نکرده است که پیامبر  صلی الله علیه و سلم فرمود … اما آنچه از حدیث فهمیده می‌شود این است که حدیث سخن خود او نیست، زیرا در حدیث سخن خداوند آمده است؛ پس حتماً عطاء بن یسار حدیث را از یکی از یاران پیامبر  صلی الله علیه و سلم شنیده است، در غیر این صورت حدیث مقطوع خواهد بود.