عَنْ عُقْبَهَ بْنِ عَامِرٍ أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم یَقُولُ: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ یَتَوَضَّأُ فَیُحْسِنُ الْوُضُوءَ ثُمَّ یَقُومُ فَیُصَلِّى رَکْعَتَیْنِ، فَیُقْبِلُ عَلَیْهِمَا بِقَلْبِهِ وَوَجْهِهِ إِلاَّ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ».[۱]
عقبه بن عامر از پیامبر صلی الله علیه وسلم شنید که میفرمود: «هر مسلمانی که خوب وضو بگیرد و دو رکعت نماز با دل و جان (خشوع و خضوع) به جا آورد، بهشت برای وی واجب میگردد».
اما آن نعمتهاى بىبها و جاودانى جنت آنچنان بزرگ و گوارایند که کسى آن را ندیده و نشنیده است. از الله تعالى میخواهیم که همۀ نمازگزاران را از آن بانصیب بگرداند.
[۱]– مسلم حدیث شماره ۲۳۴٫