فضیلت حیا

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «الْإِیمَانُ بِضْعٌ وَسِتُّونَ شُعْبَهً وَالْحَیَاءُ شُعْبَهٌ مِنَ الْإِیمَانِ».^[۱]

ابوهریره گوید: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «ایمان شصت و چند بخش دارد و شرم و حیا، بخشی از ایمان به شمار می‌رود».

عَنْ أبی مسْعُودٍ الأنْصَارِیِّ قَال: قَالَ النَّبیُّ صلی الله علیه وسلم: «إنَّ مِمَّا أدْرَکَ النَّاسُ مِنْ کَلَامِ النُّبُوَّهِ الأُولَى: إذَا لَمْ تَسْتَحِ فَاصْنَعْ مَا شِئْتَ».^[۲]

از ابومسعود انصاری روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «یکی از سخنانی که مردم از پیامبران گذشته دریافته‌اند، این است که: اگر حیا نداری، هر عملی که می‌خواهی، انجام بده».

به راستی حیا از الله و سپس از بندگان الله است که انسان را از ارتکاب مناهی باز می‌دارد و هرگاه حیا از وجود شخصی ریشه کن شد، هر کاری را انجام می‌دهد، زیرا مانعی برای انجام این کارها در وجودش موجود نیست.

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۶۴۷۵ و مسلم حدیث شماره ۴۷ با لفظ بخاری

[۲]– بخاری حدیث شماره ۳۴۸۴