فضیلت جهاد

فضیلت جهاد

خداوند متعال می فرماید:
«أَجَعَلْتُمْ سِقَایَهَ الْحَاجِّ وَعِمَارَهَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ۚ لَا یَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ۱۹  الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَهً عِندَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ۲۰  یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَهٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِیهَا نَعِیمٌ مُّقِیمٌ۲۱ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ۲۲». ( توبه : ۱۹-۲۲)
ترجمه: «آیا آب دادن به حجاج, وآباد ساختن مسجد الحرام را, همچون (عمل) کسی که به خدا وروز قیامت ایمان آورده, ودر راه خدا جهاد کرده است, برابر می گیرید؟! (خیر, آنها) نزد خداوند برابر نیستند، وخداوند گروه ستمکاران را هدایت نمی کند ۱۹  (مقام) کسانی که ایمان آوردند, وهجرت کردند, وبا اموالشان وجانهایشان در راه خدا جهاد کردند, نزد خدا برتر (وبلند مرتبه تر) است, وآنها همان رستگارانند ۲۰   پروردگارشان آنها را به رحمتی از نزد خود وخشنودی (خویش) وبه باغهایی (از بهشت) که درآن نعمتهای جاویدانه دارند, بشارت می دهد ۲۱  همواره در آن جاودانند, بی گمان اجر (وپاداش) بزرگ نزد خداوند است.۲۲ ».

عن النعمان بن بشیر قال: «کنت عند منبر رسول الله صلى الله علیه وسلم، فقال رجل: ما أبالی أن لا أعمل عملا بعد الإسلام إلا أن أسقی الحاج، وقال آخر: ما أبالی أن لاأعمل عملا بعد الإسلام إلا أن أعمر المسجد الحرام، وقال آخر: الجهاد فی سبیل الله أفضل مما قلتم، فزجرهم عمر، وقال: لا ترفعوا أصواتکم عند منبر رسول الله صلى الله علیه وسلم – وهو یوم جمعه – ولکن إذا صلیت الجمعه دخلت فاستفتیته فیما اختلفتم فیه، فأنزل الله عز وجل: {أجعلتم سقایه الحاج وعماره المسجد الحرام کمن آمن بالله والیوم الآخر}» رواه مسلم

ترجمه: «نعمان بن بشیر روایت می کند در کنار منبر رسول الله –صلی الله علیه وسلم- بودم مردی گفت: به فکر هیچ کاری نیستم جز اینکه حجاج را سیراب کنم و دیگری گفت: به هیچ کاری فکر نمی¬کنم جز اینکه مسجد الحرام را آباد کنم و دیگری گفت: جهاد در راه خدا بهتر از چیزهایی است که شما گفتید. عمر خشمگین شد و گفت: صدایتان را در کنار منبر رسول الله- صلی اله علیه وسلم- بالا نبرید، آن روز جمعه بود. عمر گفت پس از نماز شما را از چیزی که در آن اختلاف داشتید آگاه می¬کنم سپس این آیه را خواند خداوند متعال فرموده است: ”أَجَعَلْتُمْ سِقَایَهَ الْحَاجِّ وَعِمَارَهَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ”

وعن أبی هریره رضی الله عنه، قال: قیل: یا رسول الله ما یعدل الجهاد فی سبیل الله؟ قال: (لا تستطیعونه)، فأعادوا علیه مرتین أو ثلاثا کل ذلک یقول: (لا تستطیعونه)، ثم قال: (مثل المجاهد فی سبیل الله کمثل الصائم القائم القانت بآیات الله لا یفتر من صیام ولا صلاه حتى یرجع المجاهد فی سبیل الله) [متفق علیه، وهذا لفظ مسلم].
وفی روایه البخاری: أن رجلا قال: یا رسول الله دلنی على عمل یعدل الجهاد، قال: (لا أجده)، ثم قال: (هل تستطیع إذا خرج المجاهد أن تدخل مسجدک فتقوم ولا تفتر، وتصوم ولا تفطر)، فقال: ومن یستطیع ذلک؟

ترجمه: ابوهریره- رضی الله عنه- می گوید: گفته شد: یا رسول الله- صلی الله علیه وسلم- چه چیزی با جهاد در راه خدا مساوی است؟ فرمودند: نمی توانید آن را با چیزی مقایسه کنید، دو یا سه بار از ایشان همان را پرسیدند و هربار می فرمود: ( نمی توانید آن را مقایسه کنید) سپس فرمود: مجاهد در راه خدا مانند روزه داری است که نماز به پا می دارد و قنوت می خواند، افطار نمی کند و از نماز دست نمی کشد تا مجاهد از جهاد برگردد.  متفق علیه و این لفظ مسلم بود.
در روایت بخاری آمده است که مردی گفت: یا رسول الله مرا بر عملی که با جهاد مساوی است رهنمایی کن فرمود : آن را نمی یابم سپس فرمود: آیا می توانی هرگاه مجاهد خارج شد به مسجد وارد شوی و نماز بگذاری و از آن دست نکشی و روزه بگیری و افطار نکنی؟ پس فرمود: چه کسی می تواند آن را انجام دهد؟