وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
الله متعال می‌فرماید: ﴿وَٱلَّذِینَ جَٰهَدُواْ فِینَا لَنَهۡدِیَنَّهُمۡ سُبُلَنَاۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَمَعَ ٱلۡمُحۡسِنِینَ۶٩﴾ [العنکبوت: ۶۹].
«کسانی که در راه [خشنودیِ] ما می‌کوشند، قطعاً آنان را به راه‌های خویش هدایت می‌کنیم و بی‌تردید، الله با نیکوکاران است».
و الله متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ لَمۡ یَرۡتَابُواْ وَجَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِۚ أُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلصَّٰدِقُونَ١۵﴾ [الحجرات: ۱۵].
«مؤمنان [حقیقی] کسانى هستند که به الله و پیامبرش ایمان آوردهاند و [لحظه‌ای در ایمانشان] تردید نکردند و با مال و جانشان در راه الله به مبارزه برخاستند؛ اینانند که [در اعتقاد و عمل] صداقت دارند».
عَنْ الْمُغِیرَهِ بْنِ شُعْبَهَ قَالَ: إِنْ کَانَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم لَیَقُومُ لِیُصَلِّیَ حَتَّى تَرِمُ قَدَمَاهُ، أَوْ سَاقَاهُ. فَیُقَالُ لَهُ، فَیَقُولُ: «أَفَلا أَکُونُ عَبْدًا شَکُورًا».[۱]
مغیره بن شعبه می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم شب‌ها به قدری به نماز می‌ایستاد که پاها و ساق‌های مبارکش، ورم می‌کرد. به او می‌گفتند: چرا خودت را این همه به زحمت می‌اندازی؟ (در حالی که الله گناهان اول و آخرت را بخشیده است) در جواب می‌فرمود: «آیا بنده‌ای شکرگزار نباشم؟».
[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۱۱۳۰ و مسلم حدیث شماره ۲۸۱۹ با لفظ بخاری