فضیلت امید

«وعن أَنس، رضی الله عنه قال: سمعتُ رسولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم یقول: «قال اللَّه تعالى: یَا ابْنَ آدَمَ إِنَّکَ مَا دَعوْتَنی وَرَجوْتَنی غَفَرْتُ لَکَ عَلى ما کَانَ مِنکَ ولا أُبَالِی، یا ابن آدم، لَوْ بَلغَتْ ذُنُوبُکَ عَنَانَ السماء، ثم اسْتَغْفَرْتَنی غَفَرتُ لَک، یَا ابْنَ آدَم، إِنَّکَ لَو أَتَیْتَنی بِقُرابٍ الأَرْضِ خطایا، ثُمَّ لَقِیْتَنی لا تُشْرِکُ بِی شَیْئا، لأَتَیْتُکَ بِقُرَابِهَا مَغْفِرَهً»»

رواه الترمذی. وقال: حدیث حسن.

«انس رضی الله عنه روایت می‌کند:
از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم می‌فرمود: خداوند فرمود: ای فرزند آدم تو تا لحظه‌ای که از من بخواهی و امید به من کنی آنچه را که از تو سر زند می‌آمرزم و باکی ندارد، ای فرزند آدم اگر گناهانت به بلندی آسمان برسد و بعداً از من آمرزش طلبی، آنرا برایت می‌آمرزم. ای فرزند آدم اگر تو به پُری زمین از گناه نزدم بیائی و در حالی با من روبرو شوی که به من شریک نیاورده باشی، به پُری زمین از آمرزش با تو روبرو می‌گردم».