فضیلت اذان گفتن

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِذَا نُودِیَ لِلصَّلاهِ، أَدْبَرَ الشَّیْطَانُ وَلَهُ ضُرَاطٌ، حَتَّى لا یَسْمَعَ التَّأْذِینَ، فَإِذَا قَضَى النِّدَاءَ أَقْبَلَ، حَتَّى إِذَا ثوِّبَ بِالصَّلاهِ أَدْبَرَ، حَتَّى إِذَا قُضِیَ التَّثوِیبُ أَقْبَلَ، حَتَّى یَخْطِرَ بَیْنَ الْمَرْءِ وَنَفْسِهِ، یَقُولُ: اذْکُرْ کَذَا، اذْکُرْ کَذَا، لِمَا لَمْ یَکُنْ یَذْکُرُ، حَتَّى یَظَلَّ الرَّجُلُ لا یَدْرِی کَمْ صَلَّى». (بخارى:۶۰۸).

ابوهریره رضی الله عنه می گوید: رسول ‏الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فرمود:«هنگامی که برای نماز، اذان داده میشود، شیطان فرار می‏کند و از عقب خود، هوا خارج می‏کند تا صدای اذان را نشنود. و بعد از اذان، برمی‏گردد. و باز، هنگام اقامه گفتن، فرار می‏کند. و دوباره، پس از اتمام آن، بر می‏گردد تا نمازگزاران را دچار وسوسه کند و می‏گوید: فلان مسئله و فلان مسئله و… را به خاطر بیاور. یعنی همه انچه را که فراموش کرده است به یادش می آورد و او را چنان سرگرم می کند که نداند چند رکعت، خوانده است».