فضل نماز (۱)

از آنچه گذشت معلوم مى‌شود که نماز شأن و منزلت بزرگی در اسـلام دارد، و رکن دوم از ارکان اسلام است که اسلام بنده صحیح و درست نمى‌شود مگر با ادای آن، و اینکه کسالت در آن از صفات منافقین است، و ترک آن کفر و گمراهی و خروج از دایره اسلام مى‌باشد، چنانکه رسول گرامی ج مى‌فرماید: «بَیْنَ الرَّجُلِ وَبَیْنَ الشِّرْکِ وَالْکُفْرِ تَرْکَ الصَّلَاهِ» [مسلم].
«بین مرد و بین شرک آوردن و کافر شدن ترک کردن نماز است».
و همچنین ج مى‌فرماید: «اَلْعَهْدُ الَّذِی بَیْنَنَا وَبَیْنَهُمُ الصَّلَاهُ، فَمَنْ تَرَکَهَا فَقَدْ کَفَرَ» [ترمذی].
«فرق بین ما مسلمانان و بین کافران و مشرکین نماز است، پس کسیکه آن را ترک کند کافر مى‌شود».
و نماز پایه و اساس اسـلام است، و آن واسطه بین بنده و خداست، چنانکه رسول الله ج در حدیث صحیح مى‌فرماید: «إِنَّ أَحَدَکُمْ إِذَا صَلَّى یُنَاجِی رَبَّهُ» [بخاری].
«هریک از شما وقتی نماز مى‌خواند با خداوند مناجات مى‌کند».
و آن علامت محبت و دوستی بنده با خدا و قدردانی او از نعمت‌هایش مى‌باشد.
و از بزرگی شأن و منزلت نماز نزد خداوند این است که اولین فریضه‌ای است که بر پیامبر ج فرض شده، و فرض شدن آن بر این امت در آسمان در شب إسراء و معراج بوده است.
و وقتی از رسول خدا ج سؤال شد: بهترین اعمال کدام است؟ آن حضرت ج فرموند: «الصَّلاَهُ عَلَى وَقْتِهَا» [متفق علیه].
«ادای نماز در اوقات آن».
و خداوند آن را پاکیزکی از گناهان و کارهای ناشاپست قرار داده است، چنانکه رسـول خدا ج مى‌فرماید: «أَرَأَیْتُمْ لَوْ أَنَّ نَهْرًا بِبَابِ أَحَدِکُمْ یَغْتَسِلُ مِنْهُ کُلَّ یَوْمٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ، هَلْ یَبْقَى مِنْ دَرَنِهِ شَیْءٌ؟ قَالُوا: لَا، قَالَ: کَذَلِکَ الصَّلَوَاتِ الْـخَمْسِ، یَمْحُو اللهُ بِهِنَّ الْـخَطَایَا» [متفق علیه]. «ببینید اگر جوی آبی بر درب خانه یکی از شما جاری باشد و هر روز پنج بار در آن خودش را بشوید آیا از چرک و پلیدی بدن او چیزی باقی مى‌ماند؟ صحابهش گفتند: خیر، آنحضرتص فرمود: همچنین نمازهای پنجگانه که خداوند بوسیله آن خطاها و گناهان را محو و نابود مى‌کند».

ا