فضل توحید

 

۱- توحید محقق نمودن اساس و پایه‌ی عدل است و آن هم با گذاشتن بزرگترین حق به طور کل _که آن حق الله است_ در جای صحیحش می‌باشد و شرک هم ضد آن و بزرگترین ظلم است. الله تعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ﴾ [لقمان: ۱۳]

«براستی که شرک ظلم بزرگی است».

۲- اینکه برای صاحب آن (توحید) هدایت تمام و امنیت کامل در دنیا و آخرت حاصل می‌شود. اللّه می‌فرماید:

﴿الَّذِینَ آمَنُوا وَلَمْ یَلْبِسُوا إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُولَٰئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ﴾ [الأنعام: ۸۲]

«کسانی‌که که ایمان آوردند و ایمانشان را با ظلم آلوده نکردند، برایشان امنیت است و آن‌ها هستند که هدایت یافته‌اند».

و ظلم شرک است، همچنان‌که از پیامبر صلی الله علیه وسلم ثابت است، پس امنیت تمام و هدایت کامل نتیجه‌ی به جای آوردن توحید و فضیلتی از بزرگترین فضائل آن است.

۳- و از بزرگترین فضائل آن این است که بنده با به جای آوردن توحید از بند مخلوقین و وابستگی به آنان و ترس و امید به ایشان و کار انجام دادن به خاطرشان رها می‌شود و این همان عزّت حقیقی و شرف بلند است و همراه آن هم، پرستش‌گر و بنده‌ی تنها اللّه بوده و با آن رستگاری‌اش تکمیل شده و موفقیتش محقّق می‌گردد.

۴- تنها راه ورود به بهشت است. پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «کسی که با الله ملاقات می‌کند در حالیکه برایش شریکی قرار نداده باشد، وارد بهشت می‌شود».[۱]

پس چه فضل و کرامتی برتر از داخل شدن به بهشت و نزدیک گشتن به الله سبحانه و تعالى است؟!

۵- و از بزرگترین فضائل آن، اینکه همه‌ی اعمال و سخنان ظاهری و باطنی در قبول شدن و کمال و جاری شدن ثواب بر آن، به توحید بستگی دارد.

اللّه تعالی می‌فرماید:

﴿فَمَن کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَهِ رَبِّهِ أَحَدًا﴾ ‌[الکهف: ۱۱۰]

«پس هرکس به ملاقات پروردگارش امیدوار است، باید عمل صالح انجام داده و در عبادت پروردگارش کسی را شریک نساخته باشد».

[۱]– روایت بخاری