از فضایل چهارکلمه اینست که آنها نهال های بهشت هستند. امام ترمذی از عبد الله بن مسعود نقل می کند که پیغمبر خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: ابراهیم علیه السلام را درشب اسرا و معراج ملاقات نمودم. فرمود: ای محمد به امتت از طرف من سلام برسان وخبرشان ده که بهشت دارای خاک و آب خوب و جایگاه فراخی است و دانه آن سبحان الله، والحمدلله ولا اله إلاّ الله والله اکبر، است.
در سند این حدیث هر چند عبدالرحمن بن اسحاق است اما دو شاهد دیگری از حدیث ابو ایوب انصاری و عبد الله بن عمر رضی الله عنهم داردکه با آن قوی میشود. مراد از کلمه قیعان در حدیث این است که جنت فراخ، و دارای خاک نیکو است نهال هایش باگفتن این کلمات رشد نموده جوان میشود چنانکه نهال در زمینی نرم و هموار و حاصل خیز این دنیا بزودی می روید. ذکر این کلمات نعمت انسان را در بهشت می افزاید و آنرا زیب و زینت میدهد.
(منبع: کتاب فقه الأدعیه والأذکار).