وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
حدیث غدیر:
- در صحیح مسلم[۱] از یزید بن حیان روایت شده است که گفت: «انْطَلَقْتُ أَنَا وَحُصَیْنُ بْنُ سَبْرَهَ وَعُمَرُ بْنُ مُسْلِمٍ إِلَى زَیْدِ بْنِ أَرْقَمَ فَلَمَّا جَلَسْنَا إِلَیْهِ قَالَ لَهُ حُصَیْنٌ لَقَدْ لَقِیتَ یَا زَیْدُ خَیْرًا کَثِیرًا رَأَیْتَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم وَسَمِعْتَ حَدِیثَهُ وَغَزَوْتَ مَعَهُ وَصَلَّیْتَ خَلْفَهُ لَقَدْ لَقِیتَ یَا زَیْدُ خَیْرًا کَثِیرًا حَدِّثْنَا یَا زَیْدُ مَا سَمِعْتَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم – قَالَ – یَا ابْنَ أَخِى وَاللَّهِ لَقَدْ کَبِرَتْ سِنِّى وَقَدُمَ عَهْدِى وَنَسِیتُ بَعْضَ الَّذِى کُنْتُ أَعِى مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم فَمَا حَدَّثْتُکُمْ فَاقْبَلُوا وَمَا لاَ فَلاَ تُکَلِّفُونِیهِ ثُمَّ قَالَ قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم یَوْمًا فِینَا خَطِیبًا بِمَاءٍ یُدْعَى خُمًّا بَیْنَ مَکَّهَ وَالْمَدِینَهِ فَحَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَى عَلَیْهِ وَوَعَظَ وَذَکَّرَ ثُمَّ قَالَ: أَمَّا بَعْدُ أَلاَ أَیُّهَا النَّاسُ فَإِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ یُوشِکُ أَنْ یَأْتِىَ رَسُولُ رَبِّى فَأُجِیبَ وَأَنَا تَارِکٌ فِیکُمْ ثَقَلَیْنِ أَوَّلُهُمَا کِتَابُ اللَّهِ فِیهِ الْهُدَى وَالنُّورُ فَخُذُوا بِکِتَابِ اللَّهِ وَاسْتَمْسِکُوا بِهِ. فَحَثَّ عَلَى کِتَابِ اللَّهِ وَرَغَّبَ فِیهِ ثُمَّ قَالَ: وَأَهْلُ بَیْتِى أُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ فِى أَهْلِ بَیْتِى أُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ فِى أَهْلِ بَیْتِى أُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ فِى أَهْلِ بَیْتِى…». «من و حصین بن سبره و عمر بن مسلم نزد زید بن ارقم رفتیم، وقتی پیش او نشستیم، حصین به او گفت: ای زید تو خیر فراوانی را دیده‌ای، پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم را دیده‌ای و حدیث و سخن او را شنیده‌ای، و همراه با او به جنگ رفته‌ای، و پشت سر او نماز گزارده‌ای، ای زید به راستی که خیر فراوانی را دریافته‌ای، زید از آنچه از رسول الله صلی الله علیه و سلم شنیده‌ای برای ما بگو، گفت: ای برادرزاده‌ام سوگند به خدا که سنّ من بالا رفته است، و عمر زیادی از من گذشته، و بعضی چیزها را که از پیامبر به خاطر سپرده بودم فراموش کرده‌ام، پس آنچه به شما گفتم آن را بپذیرید، و آنچه را که نمی‌گویم مرا واگذارید، سپس گفت: روزی پیامبر صلی الله علیه و سلم در محلی به نام خُم در میان مکه و مدینه در میان ما ایستاد و سخنرانی کرد، او ستایش خدا را گفت و موعظه نمود و تذکر داد و سپس گفت: اما بعد: ای مردم! من یک انسان هستم نزدیک است که فرستادۀ پروردگارم بیاید و من اجابت کنم (یعنى مرگم فرارسد)، و در میان شما دو چیز مهم را می‌گذارم یکی کتاب خدا، که سرشار از هدایت و نور است، پس کتاب خدا را بگیرید و بدان تمسّک بجویید. و آنگاه پیامبر مردم را به تمسک به کتاب خدا تشویق نمود و برانگیخت، سپس گفت: و اهل بیت من، شما را در مورد اهل بیت خودم سفارش می‌کنم، شما را در مورد اهل بیت خودم سفارش می‌کنم، شما را در مورد اهل بیت خودم سفارش می‌کنم، شما را در مورد اهل بیت خودم سفارش می‌کنم».
این حدیث به وضوح بر فضیلت اهل بیت دلالت می‌نماید که پیامبر صلی الله علیه و سلم آن‌هارا امر مهم قرار داده است، و ضمن توصیه به تمسک و پایبندی به کتاب خدا که نور و هدایت در آن است به نیکویی با آنان توصیه نمود، و این دلیلی واضحی است بر اینکه آنان حق و جایگاه والایی دارند.
[۱]– مسلم: ح ۲۴۰۸٫