فرمان رسول الله صلی الله علیه وسلم برای دوری از آویزان کردن اشیاء غیر شرعی به نیت شفاء و چشم زخم (۱)

از ابن مسعود رضی الله عنه روایت است ‌که او پیش همسرش رفت و دریافت‌که چیزی را بگردن خود بسته است‌، او آن راکشیده و پاره‌کرد وگفت‌: خانواده عبدالله بی‌نیاز است از اینکه چیزی را شریک خداوند قرار دهد،‌که هیچگونه سلطه و نیروئی ندارد. سپس‌گفت‌: از پیامبر صلی الله علیه و سلم شنیده‌ام‌که می‌گفت‌:” إن الرقى والتمائم والتوله شرک (بیگمان رقیه و تمیمه و توله شرک هستند). گفتند: ای عبدالله “‌رقی‌” و “‌تمائم‌” را می‌شناسیم و می‌دانیم‌، ولی “‌توله‌“ را نشنیده‌ایم‌، “‌تو‌له‌” چیست‌؟ عبدالله‌ گفت‌: توله چیزی است‌که زنان برای اینکه نزد شوهرانشان محبوب ‌گردند می‌سازند و بخویشتن می‌بندند.
تصحیح حاکم و ابن جبان. امام احمد. أبوداود (۳۸۸۳) و ابن ماجه (۳۵۳۰)

تمیمه، نوشته‌هایی را گویند؛ که اغلب به گردن آویزان یا به بازو می‌بندند و همچنین دیده شده که بر حیوانات و ماشین‌ها نیز نوشته‌هایی می‌بندند. (چیزهای دیگری از قبیل مهره، استخوان یا مانند اینها ، برای بدست آوردن منفعت و دفع نمودن ضرر و زیان )
رقیه به معنای دم کردن است. اگر رقیه از قرآن و سنت باشد و هیچ گونه شرکی در آن نباشد، جایز است. چون پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم برای چشم زخم و گزیدن حشرات دم کردن را اجازه دادند.
توَلَه، به تعویذی گفته می‌شود که به هدف ایجاد محبت بین زن و شوهر نوشته می‌شود. این عمل در واقع نوعی جادو، حرام و ناجایز است.

«أنه کان مع رسول الله فی بعض أسفاره، فأرسل رسولاً أن لا یبقین فی رقبه بعیر قلاده من وتر، أو قلاده إلا قطعت».
در حدیث صحیح از ابو بشیر انصاری روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم در یکی از سفرهایش دستور داد که در گردن هیچ شتری تعویذی از نخ و یا نوعی دیگر نگذارید، مگر اینکه آن را قطع کند. (پاره کند)
(صحیح البخاری ۳۰۰۵ و صحیح مسلم ۲۱۱۵)

از عمران بن حصین رضی الله تعالی عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم مردى را دیدند که حلقه اى از مس به دستش بود، پس خطاب به او فرمودند: “این چیست؟ ” مرد پاسخ داد: آن را براى دفع مرض و بیمارى پوشیده ام.
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند آن را از دست خود بیرون بیاور، چراکه چیزی جز ضعف و مرض، بر تو نمى افزاید و اگر بمیرى در حالى که آن را پوشیده باشى هرگز رستگار نخواهى شد.
روایت از امام احمد۴۴۵/۴ و ابن ماجه ۳۰۳۱ .

و از عبدالله بن عکیم بصورت مرفوع آمده که رسول اللّه (صلی اللّه علیه و آله و سلم) میفرماید: مَنْ تَعَلَّقَ شَیْئًا وُکِلَ إِلَیْهِ
« هر کس چیزی [ از انواع تعویذ ] آویزان کند؛ به همان چیز سپرده می‌شود».
سنن ترمذی، ش ۱۹۹۸ / مسند احمد، ش ۱۰۸۳۰ و ۱۶۷۶۳ و ۱۸۰۳۵

بروایت عقبه بن عامر آمده است‌که پیامبر صلی الله علیه و سلم گفت‌:” من علق تمیمه فلا أتم الله له.ومن علق ودعه فلا أودع الله له
هرکس تیمیه‌ای را بخویشتن بیاویزد خداوند مراد او را بکمال نرساند و مرادش ازآن حاصل نشود و هرکس‌گوش ماهی بخود ببندد، خداوند او را محفوظ و مصون نکند.

(بروایت احمد و حاکم‌).