فرمان آن حضرت در شناختن کوشش گذشتگان، بزرگداشت آنان و گذشت از اشتباهاتشان
حضرت على فرمود:«و همواره در نظر دار که هر یک در چه کارى تحمل رنجى کردهاند، تا رنجى را که یکى تحمل کرده به حساب دیگرى نگذارى و کمتر از رنج و محنتى که تحمل کرده پاداشش مده. شرف و بزرگى کسى تو را واندارد که رنج اندکش را بزرگ شمرى، و فرودستى کسى تو را واندارد که رنج بزرگش را کوچک به حساب آورى. چون کارى بر تو دشوار گردد و شبههآمیز شود در آن کار به خدا و رسولش رجوع کن؛ زیرا خداى تعالى به قومى که دوستدار هدایتشان بود گفته است: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنْکُمْ…﴾ [النساء: ۵۹]
«اى کسانى که ایمان آوردهاید خدا را اطاعت کنید و پیامبر صلی الله علیه وسلم و اولیاى امر خود را [نیز] اطاعت کنید…»؛ رجوع به خدا، گرفتن محکمات کتاب اوست و رجوع به رسول، گرفتن سنت جامع اوست؛ سنتى که مسلمانان را گرد مىآورد و پراکنده نمىسازد»[۹۹].
حضرت على در بزرگداشت صحابهش فرمود: «گروهی که خداوند دوستدار هدایتشان بود» سپس به آیه [فوق] اشاره میکند که در آن، سخن از بازگشت به خدا و پیامبر [برای حل اختلافات] است، ولی به ائمه اشارهای نکرده است.
[۹۹]- نامه ۵۳.