فرق میان کافر و مؤمن در این است که مؤمن، میخورد تا زندگی کند اما کافر، زندگی میکند تا بخورد؛ زیرا مؤمن مشغول به تکالیف و وظایفی است که بر عهدهاش گذاشته شده است و در حال تلاش و کوشش در جهاد در راه خداوند است، اما کافر، هیچ هدف و هم و غمی جز تنوعطلبی و تغییر در خوشی و نعمت و خوشگذرانی ندارد و به همین خاطر هم هست که اکثریت اسرافکنندگان بر روی زمین را کفار تشکیل میدهند اما مؤمنان، اهل قناعت و زهد بوده¬اند و به چیزی مشغول بودهاند که از لذت و اشتهای خورد و خوراک والاتر است و این را توصیفی که خداوند متعال از کافران کرده است، تأیید میکند؛ میفرماید که آنان:
﴿وَٱلَّذِینَ کَفَرُواْ یَتَمَتَّعُونَ وَیَأۡکُلُونَ کَمَا تَأۡکُلُ ٱلۡأَنۡعَٰمُ وَٱلنَّارُ مَثۡوٗى لَّهُمۡ١٢﴾ [محمد: ۱۲].
«در حالی که کافران همچون چهارپایان (غافل از سرانجام کار) میچرند و میخورند و (از نعمتهای زودگذر جهان) بهره و لذت میبرند و (آنگاه، در آخرت) آتش دوزخ جایگاه ایشان است».