فرق بین منافق و مؤمن
محمد بن منصور میفرماید: یک مرتبه در مجلس (درس یا موعظۀ) امام بخاری رحمه الله حضور داشتیم، ناگهان شخصی از میان ریشش نجاستی را بیرون کرده و بر روی امام بخاری انداخت، امام بخاری رحمه الله را دیدم که به این شخص و حاضرین در مجلس نگاه میکنند، اما وقتی دیدند که اهل مجلس به آنچه پیش آمد اصلاً توجهی ندارند، امام بخاری رحمه الله شخصاً برخاسته و آن نجاست را بیرون انداختند.
بکر بن منیر میفرماید: امام بخاری رحمه الله اکثراً اینطور میفرمود: آرزویم بر این است که هنگام ملاقات با الله، از من این چیز را هم مطالبه نکنند که آیا در دنیا با کسی حسادت ورزیدهام یا خیر. امام ترمذی رحمه الله میفرمود: خوشحالی مؤمن بر چهره و غم و اندوه در قلبش میباشد، اما غم و اندوه منافق بر چهره و خوشحالیش در قلبش نمایان میباشد[۱].
[۱]– صفه الصفوه از علامه ابن حوزی ج ۴ ص ۱۴۱-۱۴۲٫