صوان بن عسال مرادی رضی الله عنه به حضور پیامبر صلی الله علیه وسلم که در مسجد نشسته بود، آمد و گفت:
ای رسول خدا، من برای طلب علم و دانش آمدهام.
فرمود:
«مَرحَبَاً بِطَالِبِ العِلمِ، إِنَّ طَالِبَ العِلمِ تَحُفُّهُ المَلَائِکَهُ بِأَجنِحَتِهَا، ثُمَّ یرکَبُ بَعضَهُم بَعضَاً حَتَّى یبلُغُوا السَّمَاءَ الدُّنیا مِنْ مَحَبَّتِهِم لِمَا یطلُبُ».[۱]
«خوشآمدی ای دانشجو، فرشتگان با بالهایشان طالب العلم را در میان میگیرند و همچنان روی هم سوار میشوند تا به آسمان دنیا میرسند، این به خاطر عشق و محبتشان به چیزی است که در طلبش هست».
[۱]– احمد، طبرانی، ابن حبان و حاکم. آلبانی در صحیح الترغیب (۷۱) میگوید حسن است.