وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
از جمله دسیسه های شیطان آن است که با آدم علیه السلام انجام داده، شیطان همواره او را دچار وسوسه کرد تا اینکه امر پروردگار را از یاد آدم برد.
« وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَى آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِیَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا». طه: ١١۵
(در آغاز کار، ما به آدم فرمان دادیم (که از میوه درخت ممنوع نخورد) . امّا او ترک فرمان کرد و (از آن خورد، و در اوائل کار) از او تصمیم درستی و اراده استواری مشاهده نکردیم).
و همیار موسی علیه السلام خطاب به حضرت موسی فرمود:
« فَإِنِّی نَسِیتُ الْحُوتَ وَمَا أَنسَانِیهُ إِلَّا الشَّیْطَانُ أَنْ أَذْکُرَهُ ». الکهف: ۶٣
(ماهی را از یاد بردم (که در آنجا جلو چشمانم روی داد!). جز شیطان بازگو کردن آن را از خاطرم نبرده است).
خداوند رسول و اصحابش را از نشستن در مجلسی که در آن آیات و احکام خداوند به استهزاء گرفته می شوند، منع کرده است، اما شیطان موجب می شود که انسان این امر خدا را فراموش نموده و در چنین مجالسی شرکت کند:
« وَإِذَا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِی آیَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى یَخُوضُواْ فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ وَإِمَّا یُنسِیَنَّکَ الشَّیْطَانُ فَلاَ تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ».الأنعام: ۶٨
(هرگاه دیدی کسانی به تمسخر و طعن در آیات (قرآنیِ) ما می‌پردازند، از آنان روی بگردان (و مجلس ایشان را ترک کن و با آنان منشین) تا آن گاه که به سخن دیگری می‌پردازند . اگر شیطان (چنین فرمانی را) از یاد تو برد (و دستور الهی را فراموش کردی)، پس از به خاطر آوردن (و یاد کردن فرمان، از پیش ایشان برخیز و) با قوم ستمکار منشین) .
حضرت یوسف در زندان، درباره آن زندانی که گمانش بر این بود که در آینده نزدیک نجات می یابد، فرمود: « نزد پادشاه درباره رهائی و بی گناهی من سخنی بگو» شیطان آن را از یاد او برد، در نتیجه یوسف چند سال در زندان ماند:
« وَقَالَ لِلَّذِی ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْکُرْنِی عِندَ رَبِّکَ فَأَنسَاهُ الشَّیْطَانُ ذِکْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِی السِّجْنِ بِضْعَ سِنِینَ». یوسف: ۴٢
((یوسف خطاب) به یکی از آن دو که می‌دانست آزاد می‌گردد گفت: مرا در پیش سرور خود (یعنی شاه مصر) یادآور شو (و شرح حال مرا بدو بگو . باشد که از زندان رهایم کند) . امّا اهریمن آن را از یادش ببرد که در پیش سرورش بازگو کند. لذا یوسف چند سالی در زندان بماند).
هرگاه شیطان بر انسان سلطه یابد، بطور کلی خدا را فراموش می گرداند:
« اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ أُوْلَئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ». المجادله: ١٩
(اهریمن بر آنان چیره گشته است (و با وسوسه‌های خود ایشان را از راستای راه بدر کرده است) و یاد خدا را از خاطرشان برده است . اینان حزب اهریمن هستند . هان! قطعاً حزب اهریمن زیانکار و زیانبارند) .
منظور از کسانی که شیطان بر آنان چیره شده است، منافقان هستند و تنها راه تذکر یاد «الله» است، زیرا یاد «الله» شیطان را بیرون می راند
« وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ ».الکهف: ٢۴
(و چون دچار فراموشی شدی (و إِن شَآءَ الله را نگفتی، همین که به یادت آمد)، پروردگارت را به خاطر آور).