فتح «نوبه» در سال ۳۱ هجری

هنگامی که مسلمانان، مصر را فتح کردند، در شمال، مرکز و جنوب سودان، دو منطقهی حکومتی به نام نوبه، وجود داشت که شامل دو بخش بود؛ یکی، «نوبه سفلی و وسطی» در شمال که همان مملکت «مقره» به شمار میرفت و دیگری، مملکت «علوه» در جنوب که «نوب علیا» نامیده میشد.
سپاه اسلام به فرماندهی عبدالله بن ابی السرح( حملهای به سوی جنوب، به قصد گسترش اسلام در سرزمین نصرانی نوبه و امنیت مرزهای جنوبی مصر، ترتیب داد که با مقاومت شدید دشمن مواجه گردید و از ادامهی پیشروی در ناحیهی جنوب بازماند. پس از درگیری شدیدی که میان مسلمانان و کفار، روی داد، پیمانی در زمینهی رعایت حُسن همجواری منعقد گردید که معاهدهی بقط نامیده میشود. این قرار داد، زیر بنای تعامل و سازش قبایل عرب و مسلمان با قبایل سرزمین نوبه، به مدت شش قرن گردید و خود، فرصتی بود که گرایش عمومی مردم به اسلام در پی داشت.