وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
معنای لغوی غیبت عبارت است از عیب کسی را در غیاب وی گفتن، بد گفتن پشت سر کسی، بدگویی در غیاب کسی.
تعریف غیبت از نظر رسول الله صلی الله علیه و سلّم
قال رسول الله صلی الله علیه و سلّم: «أَتَدْرُونَ مَا الْغِیبَهُ؟» قَالُوا: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: «ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُ» قِیلَ أَفَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ فِی أَخِی مَا أَقُولُ؟ قَالَ: «إِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ، فَقَدِ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ» صحیح مسلم.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم فرمودند: آیا می دانید غیبت چیست؟
گفتند: خدا و رسول او داناترند.
فرمودند: یاد کردن از برادر دینی ات به چیزی که او آن را ناخوش میدارد، گفته شد: اگر صفتی را که در او وجود دارد، بگویم چه؟
فرمودند: اگر آن صفت که می گویی در او وجود داشته باشد، او را غیبت کرده ای و اگر آن صفت در او نباشد، بر او افترا بسته ای.
امام نووی رحمه الله در تفسیر این قسمت از حدیث فوق می فرماید:
«ذکر اخاک بما یکره» در کتاب الاذکار بطور مفصل تفسیر نموده است، آن جمله که میگوید: خواه برادر را با زبان و یا به کتابت، به آنچه که او دوست ندارد یاد کنی و یا با رمز و اشاره بنمایانی غیبت باشد.