وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
مسلم، ترمذی، نسایی و ابوداوود از ابوهریره روایت کرده‌اند که: “هنگامی که از پیامبر صلی الله علیه وسلم سؤال شد که: غیبت چیست؟ ایشان فرمودند:
«ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُهُ».[۱]
«این است که چیزی درباره‌ی برادر مسلمانت بگویی و از وی به گونه‌ای یاد کنی که او خوشش نیاید»، سؤال شد: اگر چیزی که درباره‌ی برادر مسلمانم، گفته‌ام در او موجود باشد، باز هم غیبت است؟ و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«فَإِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ».
«اگر چیزی که گفته‌‌ای در برادر مسلمانت باشد، وی را غیبت کرده‌ای و اگر در او نباشد، به او بهتان و افترا زده‌ای»”.
[۱]– صحیح مسلم (۲۵۸۹).