اگر خداوند، تو را بپا داشته، بایست و اگر تو را نشانده، بنشین؛ اگر تو را فقیر نموده، صبر کن و چنانچه تو را توانگر کرده، او را سپاس بگزار. پس اینها، مقدمه و لازمه این هستند که به خداوند به عنوان پروردگار و به اسلام به عنوان دین و به محمد ج به عنوان پیامبر راضی و خشنود باشی.
شاعری میگوید:
لا تدبــر لـک أمــراً | فأولـو التدبیر هلکـی | |
وأرض عنا إن حکمنا | نحن أولـی بک منکا |
«برای خود چاره اندیشی مکن؛ چون چاره اندیشان، نابود میشوند.
از (خداوند) راضی باش که اگر حکمینماید، صلاح تو را بیشتر از خودت میداند».