غم مخور؛ زیرا اسبابی وجود دارد که مصیبت‌ها را برای مصیبت زده آسان می‌نماید؛ از جمله:

• انتظار گرفتن پاداش از خداوند عزوجل؛ ﴿إِنَّمَا یُوَفَّى ٱلصَّٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَیۡرِ حِسَابٖ ١٠﴾ [الزمر: ۱۰] «شکیبایان، پاداش خود را بدون حساب و به تمام و کمال دریافت می‌نمایند».
• دیدن و نگاه کردن به کسانی که گرفتار بلا شده‌اند نیز مصیبت را آسان می‌گرداند:

«اگر کثرت گریه کنندگانی که برای برادرانشان در اطراف من می‌گریند، نبود، من خودکشی می‌کردم».

به چپ و راست نگاه کن؛ آیا کسی می‌بینی بلادیده و گرفتار نباشد؟

• یکی از اموری که مصیبت را آسان می‌نماید، این است که انسان مصیبتش را از دیگر مصائب آسانتر بداند.
• مصیبت، در امور مربوط به دنیای بنده است و در مورد دینش نمی‌باشد.
• گاهی بندگی و عبودیت به هنگام بروز ناخوشی‌ها بیش از ایام خوشی و عافیت تحقق می‌یابد.
• چاره‌ای جز قبول مصیبت نیست:

«چاره اندیشی را برای دگرگون کردن آن رها کن؛ بلکه تنها راه چاره، این است که چاره‌ها را رها نمایی».

• انتخاب، در دست خداوند جهانیان است: ﴿وَعَسَىٰٓ أَن تَکۡرَهُواْ شَیۡ‍ٔٗا وَهُوَ خَیۡرٞ لَّکُمۡۖ﴾ [البقره: ۲۱۶] «و شاید چیزی را ناپسند بدانید و حال آنکه برایتان بهتر است».