غرور و مغرور

– در تعجّم از کسی که مغرور است در حالی‌که دیروزش نطفه و فردایش لاشه­ی گندیده است. در تعجبّم از کسی که عرقش او را می‌گنداند و پیاز او را می‌گریاند و پشه او را به ناله در می‌آورد و دندان درد سر او را می‌زند و آب در گلویش گیر و خفه می‌شود^([۱]).

[۱]– عقل، علم و عمل / ج / ۱/ ص / ۴۳ / تألیف بابک محمودی.