غرق شدن در باطل

قَالَ (ابْنُ الْقَیِّم): «الْعَبْد إِذَا اعْتَادَ سَمَاع الْبَاطِل وَقُبُوله أَکْسَبَهُ ذَلِکَ تَحْرِیفًا لِلْحَقِّ عَنْ مَوَاضِعِهِ، فَإِنَّهُ إِذَا قَبِلَ الْبَاطِلَ أَحَبَّهُ وَرَضِیَهُ، فَإِذَا جَاءَ الْحَقّ بِخِلَافِهِ رَدَّهُ وَکَذَّبَهُ إِنْ قَدِرَ عَلَىٰ ذَلِکَ، وَإِلَّا حَرَّفَهُ».

امام ابن قیم رحمه الله فرمودند:
هرگاه بنده به شنیدن و قبول باطل عادت کرد، بجای حق و ازروی انحراف آنرا بدست می آورد.
زمانی که باطل را پذیرفت، آنرا دوست داشته و به آن خرسند میگردد.
و هرگاه حقی را مخالف آن یافت، اگر بتواند آنرا انکار نموده و تکذیب
می نماید. درغیر این صورت ، آن را تحریف میکند.

[«إِغَاثَهُ اللَّهْفَان مِنْ مَصَایدِ الشَّیْطَانِ» لِـ(ابْنِ قَیِّم الْجَوْزِیَّه)، (الْبَابُ التَّاسِع: فِی طَهَارَهِ الْقَلْبِ مِنْ أَدْرَانِهِ وَنَجَاسَاتِهِ)، (۱/۵۵)].