غبطه خوردن در علم و حکمت

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضی الله عنه قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم : «لا حَسَدَ إِلا فِی اثْنَتَیْنِ: رَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ مَالاً فَسُلِّطَ عَلَى هَلَکَتِهِ فِی الْحَقِّ، وَرَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ الْحِکْمَهَ فَهُوَ یَقْضِی بِهَا وَیُعَلِّمُهَا».

از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است
که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:
« غبطه جایز نیست مگر در دو مورد.
یکی، شخصی که خداوند به او مال و ثروت داده و به او همت بخشیده است تا آن را در راه خدا خرج کند.
دوم، کسی که خداوند به او علم و معارف شرعی عنایت فرموده و او از علم خود، دیگران را بهره‏مند می سازد و با عدالت، قضاوت می‏کند».

صحیح البخاری : ۷۳/ کتاب العلم / باب الاغتباط فی العلم و الحکمه.